Westerborkpad etappe 8 : Station Baarn - Station Amersfoort

Baarn

Ik reis per trein naar Station Baarn, de plek waar de 7e etappe eindigt. Mocht je tijdens etappe 7 dingen gemist hebben, rond het station van Baarn zijn een paar plekken van het noemen waard en die je ook zeker gezien moet hebben:

In de stationshal bevindt zich de Koninklijke Wachtruimte, die (helaas) niet toegankelijk is.
Aan de buitenkant hangt aan de voorkant van het station een plaquette. Ik ben op station Baarn als reiziger in goed gezelschap, staat op de plaquette, want vele kunstenaars zijn gearriveerd en vertrokken op dit station, zoals Louis Couperus, Frederik van Eeden en Maria Dermoût, maar ook M.C. Escher en Vincent van Gogh. De laatste zei, als we de plaquette mogen geloven, ‘Baarn, wat is het daar mooi’. Ik schreef in mijn vorige blog over het Westerborkpad dat ik dit volgende keer zal ervaren als ik tijdens de volgende etappe van Baarn naar Amersfoort loop. Het eerste deel tot aan de Vondellaan liep ik door een mooie wijk, in de buurt van de Lepelaarstraat was het gewone woonwijk zoals je die in heel Nederland ziet. Meer dan dat heb ik van Baarn niet gezien.
Tegenover het station staat in het Amaliapark het indrukwekkende Bevrijdingsmonument Baarn. Dit monument is in het jaar van de bevrijding al geplaatst ter nagedachtenis aan gevallen in dienst van het Nederlands Koninkrijk 1940-1945, burgerslachtoffers, vervolgden Nederland en het verzet in Nederland. Het monument is gemaakt van blokken natuursteen met in het midden een kruis. Het monument was in eerste instantie bedoeld om alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog op 4 mei te herdenken. In 2001 werd door Prins Bernhard een plaquette onthuld met daarop de namen van eenendertig Baarnse oorlogsslachtoffers. Het monument staat symbool voor vrede en veiligheid. Het kruis herinnert aan de oorlogsslachtoffers en de muur verbeeldt de fusilliademuur waartegen velen het leven lieten.

Voor het oorlogsmonument liggen stoeptegels met het thema vrede. Deze tegels zijn gemaakt door leerlingen van verschillende Baarnse basisscholen. Elk jaar worden er nieuwe tegels gelegd.
Op 15 augustus wordt bij het monument het einde van de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost Azië herdacht. Ik liep deze 8e etappe net na 15 augustus. Er lagen vanwege deze Indië herdenking veel bloemen en kransen rond het oorlogsmonument.

Aan de zijkant staat het monument dat bestaat uit een plaquette in een bakstenen muurtje met de namen van 45 Joodse inwoners van Baarn die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwamen in de concentratie- en vernietigingskampen.

Vanaf het mooie station van Baarn loop ik, na mijn bezoek aan het monument, langs het oorlogsmonument en steek de straat over naar het Stationsplein. Aan het eind steek ik de Stationsweg over en vervolg mijn route door de Vondellaan met prachtige villa’s. De Vondellaan loopt een groot deel parallel aan het spoor. Ik blijf deze laan volgen tot aan de kruising met de drukke Torenlaan. Aan de rechterkant is een spoorwegovergang en recht tegenover me is Cafetaria Spoorzicht gevestigd. Ik loop voor de cafetaria langs door de Wijkamplaan. Een eindje verderop sla ik rechtsaf, de Lepelaarstraat in.

Deze straat blijf ik volgen tot aan het eind. Dit is ook het einde van Baarn want na het passeren van een trappetje met 3 treden en een bruggetje kom ik op een landweg tussen de maisvelden uit.

Tussen Baarn en Amersfoort

De brug ligt over de Praamgracht.

Ik loopt nu op de Breemeentje tussen de maisvelden. Aan een kant kan ik nog een paar foto’s maken van veldbloemen. Hier ligt ook prikkeldraad, oppassen dus.

Veel is in dit deel niet te zien, behalve een paar boerderijen en weilanden. Het is er wel lekker rustig, want de weg is grotendeels verboden voor auto’s en motoren. Alleen bestemmingsverkeer is hier toegestaan. Fietsers zijn er genoeg en af een toe een wandelaar. Tot aan Amersfoort is het spoor nooit ver weg. Deze loopt aan de rechterkant. Af en toe denderen er treinen in alle soorten en maten langs.

Inmiddels loop ik op de A.P. Hilhorstweg met aan de andere kant van het spoor de contouren van Soest. Ook hier overal weilanden en af en toe een boerderij.

Onderweg begint het te miezeren en het gaat harder en harder regenen. Onderweg zie ik mensen schuilen. Ik stop mijn fotocamera in mijn rugzak en haal een weggooi regenponcho eruit. Deze trek ik aan maar ik word toch nat. Ik maak in dit deel de foto’s met mijn mobiele telefoon. Gelukkig wordt het weer droog voor ik aan het eind van de 5 kilometer lange A.P. Hilhorstweg ben.

Het onverharde pad is onderdeel van Klompenpad ‘Het Derde Erf’. Onderweg was ik ook al een bordje tegengekomen bij een pad door de weilanden.

Ik loop door een klaphekje en volg het pad.

Het begin is door de regen heel nat en vies maar wel heel mooi. Toch nog een stukje onverhard lopen. Ik volg het pad tot aan het volgende klaphekje. Dit is ook direct het einde van het onverhard lopen. Mocht je dit niet willen of het pad is slecht begaanbaar, de A.P. Hilhorstweg loopt parallel aan het onverharde pad.

Ik ben in Amersfoort. Er hangt een origineel plaatsnaambord met de ondertekst: badplaats van het jaar 2100.

Amersfoort

Ik loop Amersfoort binnen via een bedrijventerrein. Na het oversteken van de Amsterdamseweg kom ik uit in de Plataanstraat, een drukke doorgaande straat door een woonwijk. Langs deze weg kom ik bordjes tegen van de kidsbeweegroute door deze wijk van Amersfoort. Dit is een wandelroute voor kinderen door de wijk waarbij ze langs paaltjes komen met allerlei opdrachten en leuke weetjes. Leerzaam en leuk om te doen en goed voor de gezondheid van de kids. Leuk initiatief. In de Plataanstraat staan ook leuke gekleurde wandelbankjes.

Ik loop vanuit de Plataanstraat de Soesterweg op. En dit is een eindeloos lange weg. Want de huisnummers beginnen bij ongeveer bij nr. 451. Dit huis ligt aan de linkerkant en voor dit huis ligt een herdenkingssteen van Hermann Oppenheimer. Ik heb ook deze etappe weer een aantal Stolpersteine, maar ook herdenkingsstenen in mijn route opgenomen, maar het merendeel heb ik niet gevonden, dit omdat er op de ene website gesproken wordt over Oude Soesterweg en niet over de Soesterweg en voor de nummers die ik opgeschreven heb kon ik geen herdenkingsstenen vinden en ook rond het station van Amersfoort zouden stenen moeten liggen maar hier is het zo onduidelijk want de Wijerstraat is een kleine straat met nieuwe gebouwen. De Stolpersteine hier heb ik niet gevonden. Ik neem ze de volgende etappe weer op in mijn wandelroute.

Een herdenkingssteen is iets anders dan een Stolperstein. Herdenkingsstenen liggen er voor oorlogsslachtoffers, gedeporteerd en/of vermoord in de Tweede Wereldoorlog. Ze worden geplaatst vaak als alternatief voor de officiële Stolpersteine. Ze liggen op plekken waar geen Stolperstein is, maar men toch wil herdenken. De herdenkingsstenen liggen in vaak voor het laatst bekende woonadres van de slachtoffers. De herdenkingsstenen zijn zwart.

Lees meer: Stolpersteine / Struikelstenen

Op de kaart hieronder staan de plekken met Stolpersteine/struikelstenen en herdenkingsstenen ingetekend. Ook zijn er links toegevoegd van twee websites waar je informatie over de betreffende struikelstenen en herdenkingsstenen kunt vinden: TracesofWar en Stolpersteine App.

De nummering rechts en links lopen ook ver uit elkaar. Want de volgende herdenkingssteen op mijn route ligt bij huisnummer 352, aan de rechterkant. Deze steen is voor verzetsstrijder Matthijs Dijkhuizen. Ik ben dan al een heel eind verder de Soesterweg op. Later loopt de nummering rechts en links wel weer gelijk. Dit komt omdat hier een heel bedrijventerrein ligt die ook allemaal een adres aan de Soesterweg hebben.

Aan de linkerkant ligt de begraafplaats. Dit is NIET de Joodse begraafplaats. Ik heb deze algemene begraafplaats niet bezocht.

Aan de rechterkant loop ik naar huisnummer 126. Volgens het boekje moet ik, als ik de Joodse begraafplaats wil bezoeken, hier de sleutel voor het toegangshek halen. Op het ijzeren toegangshek naar het terrein van de bewoners is heel toepasselijk een sticker van het Westerborkpad geplakt. Ik bel aan bij het kleine huisje. Het is nog een ouderwetse trekbel. De deur staat wel open, maar ik stap niet zo maar naar binnen. Een oude dame met rollator komt aanschuifelen. Als ik haar vertel dat ik graag de Joodse begraafplaats wil bezoeken, wijst ze me naar een houten deur (die zou klemmen werd mij verteld, maar vond het wel meevallen). Ik loop de begraafplaats op. Deze begraafplaats ligt in haar achtertuin en helemaal ingeklemd door huizen maar wel afgescheiden door een stenen muur.

Vanaf de straatkant is niet te zien dat hier een begraafplaats ligt. Je moet echt weten dat hier deze Joodse begraafplaats ligt. Vanaf de straatkant is wel de stenen muur en de ingang van het metaarhuis te zien. In het metaarhuis werd vroeger het dode lichaam gewassen en klaargemaakt voor de teraardebestelling. Nu wordt er de kist met het gereinigde lichaam neergezet. De rabbijn en de mensen eromheen zeggen gebeden en er wordt een hesped (lijkrede) gehouden. Ik heb het metaarhuis niet bezocht. Het is een klein en simpel gebouw. De achterkant komt uit op de begraafplaats.

Ik maak een wandeling over de begraafplaats en lees de namen op de stenen. Aan het einde van het pad, dat loopt vanaf de achterkant van het metaarhuis, staat het monument met de tekst: ‘Hier rusten zij die eenzaam en ver van alles wat hun lief was als kinderen van hun volk in de jaren 1940-1945 ondergingen in het concentratiekamp bij Amersfoort.’ Het monument staat hier sinds 1955. Het is een monument voor 55 onbekende Joodse slachtoffers uit kamp Amersfoort.

Deze Joodse begraafplaats werd in 1873 in gebruik genomen en verving de Joodse begraafplaats aan de Bloemendalsestraat. Op het ogenblik zouden er ongeveer 3800 graven aanwezig moeten zijn. Waar die allemaal zijn, geen idee, want zo groot is deze begraafplaats niet. Deze Joodse begraafplaats is nog steeds in gebruik. Net als op veel Joodse begraafplaatsen lopen de rillingen mij weer over het lijf. Wat een leed is de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog aangedaan.

Ik geef een klop op het raam als teken voor mevrouw dat ik weer vertrek. Dit heb ik met haar afgesproken. Op deze manier kan zij in haar woonkamer blijven zitten, omdat ze slecht loopt. Zo weet ze wel dat ik weer vertrokken ben.

Ik loop verder de Soesterweg uit. Bij nummer 4 ligt nog een herdenkingssteen voor verzetsstrijder Henri Smit.

Ik steek de weg over en loop via de Piet Mondriaanlaan langs moderne appartementencomplexen naar een trap die me voert naar de tunnel onder het spoor door. Ik volg deze tunnel en ga met de volgende trap weer naar boven.

Ik wijk hier af van de route omdat ik in de Wijersstraat op zoek ga naar een aantal Stolpersteine. Ik heb ze niet gevonden, de reden: de huisnummers die ik opgeschreven heb zijn hier niet te vinden. Ik ga thuis verder speuren of ik meer informatie kan vinden. Voor nu vind ik het genoeg voor vandaag.

Ik ga naar huis. Vanaf Station Amersfoort neem ik de rechtstreekse trein naar Schiphol waar ik overstap op de bus naar mijn woonplaats. In de trein nadenkend over dat wat ik gezien heb. Hoogtepunten van etappe 8 zijn de oorlogsmonumenten in Baarn en de indrukwekkende Joodse begraafplaats in Amersfoort.

Mijn route

Wandelgids

De volledige route van het Westerborkpad staat ook op de website van Wandelnet. Via Bol.com kun je de wandelgids aanschaffen.

Praktische informatie

Afstand van etappe 8 van het Westerborkpad

De achtste etappe van het Westerborkpad loopt vanaf Station Baarn naar het Station Amersfoort. De afstand van etappe 8 van het Westerborkpad is 11 kilometer. Volgens mijn app heb ik 12 kilometer gelopen.

Bereikbaarheid van etappe 8 van het Westerborkpad

Het beginpunt Station Baarn en het eindpunt Amersfoort van etappe 8 van het Westerborkpad zijn vanuit het hele land goed bereikbaar. De heenreis naar Baarn is een route met een overstap. Vanuit mijn woonplaats heb ik de trein in de richting Almere genomen. Op Station Weesp ben ik overgestapt op de trein Amersfoort die via Baarn gaat.

Vanaf Amersfoort Centraal heb ik een rechtstreekse trein naar Schiphol genomen. Let bij het inchecken op Amersfoort Centraal dat je bij de NS incheckt en niet bij Connexxion. Vanaf Schiphol heb ik de bus naar huis genomen. Dit was qua tijd en geld voor mij goedkoper dan eerst nog een trein naar mijn woonplaats te nemen en daar alsnog dezelfde bus naar huis te nemen.

Horeca onderweg

Bij Station Baarn is de Huiskamer gevestigd waar je drinken of een ijsje kunt kopen. Op de kruising van de Wijkamplaan is Cafetaria Spoorzicht gevestigd.

Neem voor je vanuit Baarn naar Amersfoort loopt genoeg water en eten mee, want hier kom je geen horeca tegen. Je loopt in de middle of nowhere. Pas in Amersfoort zijn weer winkels en horecagelegenheden. Al zul je tot aan het station wel van de route moeten afwijken, want ik ben niets tegengekomen langs de Plataanstraat en de Soesterweg. Rond het Station van Amersfoort zijn veel winkels en horecagelegenheden gevestigd.